Dipje

Het was een uiterst hectisch weekend, mijn ouders waren er niet dus moest ik alles doen en had ik een broertje onder mijn hoede. I.c.m. wat dingetjes vergeten of verkeerd doen, was het daardoor behoorlijk pittig. Zondagochtend ben ik met Victor wezen wandelen en kwam ik een klant van mijn vader('s bedrijf) tegen. Zijn vrouw en dochters zijn gek op paarden, dus praatje en één van zijn dochters was mee dus die ging Victor aaien. Allemaal leuk en aardig, maar Victor was behoorlijk gespannen en aan het einde stond hij dus ook een beetje met zijn hoef te kappen. Gelukkig waren ze toen bijna aan de beurt voor de autowasstraat en kon ik verder, maar het was toch zo een kwartiertje wachten.

Dat bleek een kwartiertje te veel te zijn. Eerst leek het mee te vallen, hij liep netjes mee, al was hij wat opdringerig. Maar 2 bochten verder kwam hij opeens met alle voetjes van de vloer. Ik heb hem duidelijk toegesproken dat dit niet de bedoeling was ("Doe eens normaal! Denk erom, pas derop!" om precies te zijn) en je zag hem kijken van "Oh ja, mag niet." en daarna gedroeg hij zich weer even. Maar later, vlak na het oversteken van een zebrapad, stond hij opeens recht overeind en begon hij daarna op de plaats te bokken. Hij houdt dan gelukkig zijn benen binnenboord, maar dat vond ik echt niet tof. Dus nogmaals streng toegesproken. Daarna heeft hij zich wel fatsoenlijk gedragen, maar na een toch al hectisch weekend, hakte dat er blijkbaar toch wel stevig in. Zelfs al had ik dat in eerste instantie niet door. Ik heb eenmaal thuis gekomen zijn ene hoef nog wat bijgevijld (ik ben hem lager op de hielen aan het zetten bij zijn steile voet. Iedere week 1-3mm) en gewoon relaxed alle restjes afgerond die ik thuis nog moest.

Eenmaal thuis alles klaar, ben ik met de auto weer naar Wageningen gegaan en onderweg merkte ik pas hoe het erin gehakt was, de adrenaline zakte weg en ik begon ook te ontspannen dat alles op zich goed gegaan was. Het resultaat was dat ik op een bepaald moment bijna niet meer mijn ogen open wist te houden. Ik ben normaal wel van het doorrijden, met de Alto probeer ik niet harder dan 110 te gaan wanneer het rustig is, maar nu moest ik mezelf er echt toe zetten om in ieder geval 100 te blijven rijden. Op het moment dat ik doorhad wat het probleem was, ben ik bij het eerste de beste tankstation gestopt en heb ik een ijskoffie met een sandwich gehaald. Even wat vlotte en wat trage energie erin gestopt, even in laten werken en daarna was ik inderdaad bijgetankt en ging het rijden daarna een stuk beter.

In Wageningen aangekomen heb ik wat gegeten en daarna ben ik gaan wandelen. Dat is voor mij uiteindelijk de manier om weer met mijzelf in balans te komen. Echter had ik onvoldoende gedronken, was moe en gaar en heb ik een AH op de route (terugweg). Ik dacht, ik haal even wat te drinken, maar mijn zelfbeheersing schoot tekort en er kwam meer lekker mee. Het resultaat was dat ik de volgende dag een suikerdip had, en aangezien ik mijn eten niet had voorbereid, daar had ik namelijk zondagavond geen puf meer voor, ben ik verder gegaan met onverstandig eten. Erger nog, op de terugweg met het wandelen kom ik ook langs een Hoogvliet, daar ben ik maandag spullen gaan halen. En dus werd ik vanmorgen wakker met de volgende suikerdip.

Vandaag gaat het beter. De restjes opgegeten (want ik had alweer geen eten voorbereid) en weer gewandeld, maar deze keer geen boodschappen gedaan. Of, in ieder geval, geen eten gehaald. Wel batterijen (4AA en 6AAA) gekocht met oplader, nieuwe zooltjes en sterke veters (120cm) gekocht en bij de boekenwinkel de boeken "101 ruiteroefeningen" en "het checklist manifest" gekocht. Ik ben dol op to-do lijstjes of checklists, daarover een andere keer meer. En dat paardenboek stond toch al op mijn verlanglijstje, dus nu ik het voor een derde van de prijs zag liggen, kon ik het niet laten. Bij elkaar was ik 12€ kwijt (aan boeken).

En dus heb ik nu paardenboek #94 aangeschaft. Vandaag weer wat lezen. Een deel Tellington (want die wil ik gewoon uit hebben) en dan nog 1 of 2 dunnere paardenboekjes. Ook ben ik aan het wassen, ga ik zo opruimen en maak ik zo het eten voor de rest van de dag klaar. Eigenlijk moet ik ook aan mijn schoolwerk, maar misschien stel ik dat nog een dag uit want mijn hoofd stuitert. Het vraagt om veel meer suiker en ik moet me daar nu tegen verzetten, wat ten koste gaat van mijn concentratievermogen, maar ik ga er weer voor, en dus ga ik door!

Overigens was gisteren ook stukken best nuttig, want ik pas eindelijk weer in een kleinere broekmaat. Daar ben ik gisteren achter gekomen. En ik heb 2 paardenboekjes gelezen. Daarnaast heb ik ook vergadering gehad bij de huurdersorganisatie, dat duurde ook 2.5 uur, en ben ik daarna nog een rondje Wageningen gaan fietsen. Ik ben alleen vergeten 2 stuks fruit te eten (1 stuk fruit en 2 stuks groente gegeten) dus daarmee moet ik opnieuw beginnen. Oh well, het zij zo.

Ik ben vandaag dus weer druk allerlei dingen aan het oppakken en ondanks dat ik dus wel een dipje had, ben ik daar nu ook weer bovenop aan het klimmen. Allerlei dingen gaan nu eenmaal met vallen en opstaan, maar ik ben blij dat ik tegenwoordig zo snel weer kan opstaan. Eerder zou zo'n dipje rustig enkele weken duren. Dit is, los van dat het geestelijk beter voor mij is, ook voor de lijn heel veel beter. Want een paar dagen zo onbesuisd eten is niet goed voor de lijn, maar enkele weken zo onbesuisd eten betekent gewoon dat er soms wel 5kg bij zit. Het zijn dit soort dipjes waar ik een groot deel van mijn overgewicht van heb.

En dus ga ik zo mijn kamers even netjes opruimen, want opgeruimde kamers helpen ook tegen dipjes. En ga ik alle dingen doen die ik daarstraks genoemd heb en meer. Dan ben ik weer een diploze Domor Verbeuk. Overigens, mijn 3e artikel is geplaatst. Over De Calcium-Fosfor verhouding bij paardenvoeding:

Voeding bij paarden: Calcium-Fosfor verhouding (Ca-P)

Groetjes, Domor Verbeuk.