Een steuntje in de rug

Ik geloof in Karma. En vandaag gaf me weer een teken dat karma er is. Of in ieder geval dat er iets is. Na gisteravond heb ik een flink deel van de dag nog een naar gevoel gehad. Het geheel had er flink ingehakt en dus heb ik mijzelf vanmorgen streng toegesproken en mijn oude kisten aangetrokken in plaats van mijn nieuwe kisten. Met mijn oude kisten kan ik namelijk wel een paar km wandelen met mijn kloof, terwijl met mijn nieuwe kisten 500 meter op het moment al te veel is. Zelfs al is het frustrerend dat ik weer terug moet naar mijn oude kisten.

En dus ging ik wandelen. Pet op, zonnebril op en even mijn emoties wegwandelen. Hopend op dat ik  iets van een Bij (politie) zou zien. Want normaal kom ik ze wel dagelijks tegen, met wandelen of zelfs als ik een dag niet ga wandelen en alleen even snel op en neer ergens ga, maar de afgelopen dagen ving ik bij de korte stukjes bot en de grote stukken gingen (dus) niet.

Maar vandaag met oude kisten tot een groter stuk gezet, 5km en het was voltreffer na voltreffer. Echt supertof! Het was me gewoon gegund. Na 250m had ik de eerste, een lichtbalk(noodhulpwagen) met de bijnaam Tim, dat was vlot :)

Uba op archief

Het begon dus al lekker. Bij het volgende stoplicht had ik alweer geluk, want daar was Pim, de pingel (wagen met rode en blauwe strepen, met zijn blauwe lichtdopje op een veer). Nummer 2 dus al! Doorgelopen en daar was Harry, een grote bij (busje met lichtbalk), mijn dag begon steeds meer een zonnetje te krijgen, maar het was gewoon nog niet klaar want nog een stoplicht verderop werd ik opnieuw gepasseerd door Tim. Tot het einde van mijn rondje gelopen en toen weer terug, en dan kom ik langs de bijenkorf (politiebureau), ik was er bijna en toen werd ik gepasseerd door Uba, een blauw dopje (wagen met blauwe strepen en, verrassend, een blauw dopje). Dat is geen Wageninger zover ik weet, die zie ik maar zelden. Voordat Pim er was hadden Linda en soms Polka als blauwe dopjes, nu staat er zelden meer één. Maar dat waren er dus al 5!

Ik steek over en nog voordat ik bij hun inrit ben komt Annie aangereden! Annie is een gewoon dopje, oftewel een wagen met rode en blauwe strepen, een wit dopje en waarschijnlijk is Annie een wijkauto. Omdat ik niet hard loop op het moment (en dat is nog vlot uitgedrukt) heb ik even gewacht totdat ook Annie het hek in reed, en heb ik nog even gekeken wat er in de paddock stond (parkeerplaats). Pim stond er al en voor de rest stond TucTuc/Tuccy, een luchtbij (ongemarkeerde wagen) er, en een auto waar ik twijfels over heb. Het kan een luchtbij zijn of een particulier (privéauto). En dus heeft hij geen bijnaam. Ik loop ondertussen verder en twee stoplichten verder is het weer raak. Harry nog een keer. Wat het afsluit op 7 wagens, wat een topwandeling! Dat maakt me helemaal blij van binnen en heeft het negatieve gevoel van binnen helemaal verdrongen die toch nog steeds in mijn hoofd zat en ik niet erg kwijtraakte.

Geen rijdende luchtbijen gezien, maar ze moeten wel rondgereden hebben want Anita, Ronny, Jody, Sally en Teddy stonden er niet. Maar goed, ik was vandaag niet erg scherp, erg in mijn eigen wereld verdwenen, dus misschien ben ik er wel door één gepasseerd zonder dat ik het meegekregen heb, dat zou zomaar kunnen. Maar gewoon 7 wagens, en vanmorgen nog een Swift, een kleine Hommel = brandweer, zien vertrekken met haast (= ogs). Helaas wel voor een reanimatie. Ik heb vanaf mijn terras zicht op het Hommelnest. Dus ik kan ze met regelmaat zien vertrekken, gelukkig meestal voor een automatische melding (oms), die zijn meestal vals. Dus die zijn alleen maar leuk.Vandaag minder geluk op dat punt, maar ze waren razendsnel weg, binnen 3 minuten (eerder 2 minuten).

Voor de rest ben ik nog wat aan school aan het doen en andere dingen aan het regelen. Vandaag ga ik de 50% halen van mijn doel van FreeRice, dus 0.5M rijstkorrels!

Groetjes, Domor Verbeuk (een vrolijke spotter).